February 5, 2025

Rudy

Community

Je vindt Rudy geregeld bij Addict Kammenstraat. Rudy is 65 jaar, ex-wijkagent en werkt als flexi bij Addict. Rudy heeft 100 marathons op zijn teller staan (en 100% uitgelopen!), is Six Star Finisher en ook pacer voor o.a. Antwerp 10 Miles en Antwerp Marathon. Een gesprek met Rudy inspireert. Leer Rudy beter kennen.

Rudy, je bent pas vrij laat begonnen met lopen, toch?

Klopt. Ik heb nooit écht gelopen voor mijn 47^e. Ik heb jaren op amateurniveau gevoetbald in het Rivierenhof. Mijn ploegmaats noemden mij altijd ‘het brommerke’ van de ploeg. Ik voetbalde in het Rivierenhof en ging regelmatig kijken naar de wedstrijden van mijn zoon, nu naar mijn kleinzoon. Maar buiten het voetbalplein had ik tot mijn 47^e geen meter gelopen in het Rivierenhof, nochtans een paradijs voor lopers. Na een weddenschap in de voetbalclub had ik me ingeschreven voor de 10 Miles. Zo is het begonnen; dat was in 2007. Ik heb me toen voorbereid op een loopband in HealthCity, zonder 1 m buiten te lopen.

Had je na de 10 Miles dan meteen een marathon voor ogen?

Niet meteen; dat is stelselmatig gekomen. Eerst dacht ik “nooit meer op een loopband”. Toen ik buiten begon te trainen, kreeg ik wel honger naar meer. Ik liep al vrij snel mijn eerste halve marathon. Daarna de 30 km in Hilvarenbeek en ik dacht: “die 12 km kunnen er nog wel bij”. Twee jaar nadat ik met lopen startte, op mijn 49^e, heb ik in Kasterlee mijn eerste marathon gelopen. Ik liep nipt een sub 4-marathon (onder de 4 uur), maar ik ben mezelf daar fameus tegengekomen. Mijn vrouw zei me “dit ga je nooit meer doen!”. Twee maanden later heb ik de volgende marathon gelopen in Apeldoorn. Ik liep 3 seconden sneller, maar liep op dezelfde manier uit: steendood, volledig op. Mijn vrouw zei “schat, hier is een stoel, zet u, want ge ziet er niet uit”.

Dacht je toen aan stoppen met marathons?

Neen, maar ik zou het wel iets anders aanpakken. Ik dacht dat ik goed getraind was, daaraan kon het niet te wijten zijn. Ik had tot dusver niets gelezen over voeding, noch over drinken. Ik deed maar wat. Ik ben dan op het internet op zoek gegaan naar informatie. In alle online loopmagazines stond dat eten voor een marathon bijna net zo belangrijk is als trainen voor een marathon. Je voeding heeft namelijk veel invloed op je loopprestaties. De laatste 3 tot 4 dagen voor de marathon moet je koolhydraten opstapelen. Dus ik gaf het een kans. De 3 dagen voor mijn volgende marathon, de marathon van Antwerpen, at ik 16 bananen en veel pasta. Zo gaf ik mijn spieren de kans om energiereserves op te slaan. Voor de start voelde ik me zo dik als een ei. Maar het resultaat was verbluffend: ik deed direct 30 minuten af van mij tijd. Ik wist ook beter hoe ik moest drinken tijdens de wedstrijd. Ik kwam aan de finish met een goed gevoel. Toen ben ik pas écht met marathonlopen begonnen; de trein was vertrokken.

Op je 58e wordt je Six Star Finisher. Wat houdt dat in?

Dat zijn de zes majors, waaronder New York. Op de marathon van New York liep ik 3u32, een goede tijd op dat parcours voor Q5 (de categorie 50+). Na NY wou ik mijn grens verleggen en alle majors uitlopen: New York, Boston, Chicago, Londen, Berlijn, en Tokio. Als je deze alle zes uitloopt, ontvang je een uniek gepersonaliseerde ‘Six Star Medaille’. In Londen (op mijn 58^e) liep ik 3u26 (mijn beste tijd) en plaatste ik me voor Boston, dat was best emo. Op mijn laatste major, in 2018 in Tokio, heb ik mijn ster in ontvangst mogen nemen. Ik heb van mijn vrouw een muur in ons huis gekregen waar mijn medaille pronkt, echt super.

Alle majors binnen: mission accomplished?

Deels wel, deels niet. ‘Wel’ in de zin dat ik na het behalen van de ster de longen niet meer uit mijn lijf loop. Ik loop niet meer voor mijn tijd. Of ik nu 5 minuten, 10 minuten of een kwartier later finish, I couldn’t care less! ‘Niet’ in de zin dat ik nog steeds marathons loop. Maar ik loop nu op een comfortabele manier, op een manier dat ik de omgeving kan zien en genieten. Als ik voor mijn tijd liep, liep ik met oogkleppen op. Ik wil nu via marathons mooie stukjes van de wereld ontdekken. Ik liep in 2024 op een ontspannen manier 20 marathons.

Welke ‘mooiste’ stukjes natuur heb je dan al mogen ontdekken via je marathons?

Ik ben bijvoorbeeld net terug van Lanzarote. Maar ik trek vooral naar het Noorden. Ik loop graag in koud weer. Mijn meest aparte ervaring was de Polar Circle Marathon in Groenland (in 2020), in een van de meest afgelegen hoeken ter wereld. Lopen in zo’n surreëel decor is waanzin: ijs voor zover het oog kan zien (je waant je alleen in de wereld), de besneeuwde grindwegen, lopen langs gletsjertongen en morenenlandschappen, … gewoon fantastisch! Ik heb ook deelgenomen aan de Frozen Lake Marathon in Noorwegen: 42 km op ijs lopen … heerlijk! De PolarNight Marathon in Trömso is de volgende op mijn lijst, daarna volgen Finland en Lichtenstein … als het maar koud is!

Binnen mijn top 3 van marathons die ik heb gelopen zit ook de Marathon van Patagonië, in Chili. Die heb ik in 2023 afgevinkt. Het parcours glooit door Torres del Paine, met 1.020 hoogtemeters.

Maar je hoeft niet altijd zo ver voor mooie natuur. In 2024 heb ik genoten van de trailrun Kalmthoutse Heide, waar je ook een 42 km hebt. Ook de Meerdaalwoud Trail in het Leuvense (44 km) is supermooi.

Naar de woestijn ga ik nooit; lopen in warm weer is niet mijn ding. Alhoewel dat ik in 2025 de marathon van Athene heb geboekt. De marathon der marathons, die moet je toch ooit ééns gedaan hebben.

Je bent ook pacer. Haal je daar veel voldoening uit?

Oh ja, ik haal daar heel veel voldoening uit. Ik ben lid van het Pacerteam voor o.a. de 10 Miles, Antwerp Marathon, 20 km van Brussel en de Marathon van Brussel. Mijn taak is niet alleen het juiste tempo lopen, maar ook lopers aanmoedigen en stimuleren. Een pacer is veel meer dan een ijkpunt. Ik moet positieve energie geven en ervoor zorgen dat de lopers in mijn groep hun vooropgestelde tijd halen. Iedereen in een pacegroep moedigt elkaar aan, mooi om te zien. Anderzijds, als iemand zich dreigt op te blazen, moet ik ook beleefd adviseren om af te zakken naar de volgende groep. Dat enthousiasmeren en inpraten op mensen ligt me wel. Ik ben 30 jaar wijkagent geweest. Daar leer je met praten zowel motiveren als kleine problemen voorkomen.

20 marathons per jaar is niet niets voor een 65-jarige. Hoe verzorg je je? Welk advies geef je mee?

Ik loop gemiddeld 50 tot 70 km per week, gemiddeld 4x per week (di, do, vr/za, zo), en ook aan verschillende snelheden. Ik loop nooit in het rood, nooit de longen uit het lijf, alleen maar comfortabel. Traag voor mij is 10 km/u en snel 12,5 km/u. Ik onderhou het lopen maar ik eet gewoon (dus al ’s een steak) en meer pasta richting een wedstrijd. Onlangs liep ik de marathon van Wenen in 3u39 en ik was helemaal niet moe aan de finish. Laat dat mijn advies zijn: lopen moet je ook en vooral ontspannen kunnen doen. Niets forceren, rustig opbouwen. En karakter tonen. Soms heb ik ook moeilijkere momenten en geen zin om te gaan trainen, maar ik kan die knop dan omdraaien en het gewoon ‘doen’. Dat moet je jezelf wel aanleren.

Je bent 65, loopt marathons en werkt als flexi bij Addict. De ideale combo?

Ja, ik voel me hier heel goed in mijn vel bij Addict. Het is een hele gezellige groep mensen. Ik doe het voor mijn plezier. En ik kan vanuit mijn ervaring als loper veel vragen van recreatieve lopers beantwoorden en iets toevoegen. Er komen ook veel lopers over de vloer bij Addict die ik persoonlijk ken, écht tof.

Ben je ook een materiaalfreak?

Wat schoenen betreft wel. Als marathonloper zijn kwalitatieve loopschoenen natuurlijk prioriteit. Ik wil kost wat kost blessures voorkomen. Ik wissel per run van loopschoenen, en gebruik in totaal 4 paar loopschoenen per jaar.

Beschouw jij jezelf als een ‘Running Addict’?

Ja, lopen is voor mij een positieve verslaving. Ik krijg er een goed gevoel bij. En als je in het loopwereldje rondloopt: iedereen is happy! Mijn vrouw zegt me: “sinds jij loopt, ben jij merkelijk meer genietbaar”. Je beseft dat niet meteen van jezelf, maar na verloop van tijd ondervind je dat wel.